
Op 3 januari jl. plaatste de Volkskrant een artikel met als kop ‘De gezinsadvocaat komt bij de moeilijkste scheidingen op voor beide ouders én de kinderen: wordt dit het nieuwe normaal?' Ondergetekenden waren verbaasd en teleurgesteld over het ontbreken van de gespecialiseerde familiemediator in het stuk. Onze initiële gedachte bij het lezen was namelijk, dit gaat over ons.
Wij zijn daarop in de pen geklommen en hebben de volgende dag – op persoonlijke titel - onderstaande reactie aan de Volkskrant gestuurd:
Met verbazing lazen wij, ervaren familiemediators, het artikel over de ‘gezinsadvocaat die opkomt voor beide ouders én de kinderen bij de moeilijkste scheidingen’ (VK, 3 januari 2023). We begrijpen niet dat ons beroep in dit artikel onbenoemd blijft. De rol van gezinsadvocaat bestaat namelijk al lang, dat is de familiemediator. We onderschrijven de aanpak waarbij niet twee advocaten tegenover elkaar staan en waar naar alle belangen wordt gekeken, inclusief die van de kinderen. In de openingszin gaat het over ‘de moeilijkste scheidingen’. Hier zou de gezinsadvocaat een rol hebben omdat deze opkomt voor beide ouders én de kinderen. De familiemediator is niet anders gewend. Onze ervaring leert overigens dat vooraf moeilijk te voorspellen valt of het een ‘moeilijke’ of ‘makkelijke’ scheiding wordt. Wij juichen de samenwerking met een gedragsdeskundige van harte toe. Het is positief dat de Raad voor Rechtsbijstand een pilot voor zo’n samenwerking tussen twee disciplines financiert. Hiermee onderkennen zij het belang van zorgvuldige, op herstel gerichte begeleiding bij (dreigende) vechtscheidingen. Dat daarbij de stem van de betrokken kinderen een centrale rol heeft spreekt vanzelf. Daarvoor blijven wij ons onvermoeibaar inzetten. Rest ons de vraag, wat maakt dat de familiemediator in dit artikel niet benoemd wordt? Annette Lenderink, Anouk van der Jagt, Esther van Diepen, Lily Dekker en Penny Bloem (allen MfN/ADR-geregistreerde familiemediators) |
De reactie werd helaas niet geplaatst. Daarop hebben wij dit op LinkedIn geplaatst, in de hoop dat betrokken beroepsgroepen en andere geïnteresseerden er alsnog op konden reageren.
En gereageerd wérd er, met zinvol commentaar uit diverse hoeken. We vinden het heel positief dat ook verschillende (soorten) advocaten reageerden met ‘duimpjes op’, ‘hartjes’ en ‘support’ emoticons. De post is inmiddels bijna 14.000 keer ‘weergegeven’. Daarnaast ontvingen we persoonlijke reacties, waaronder van gezinsadvocaten. Zij hebben ons uitgenodigd voor een open gesprek over het initiatief van de gezinsadvocaat. Daar gaan we graag op in, wij zijn voor verbinding en uitwisseling!
Kortom, we zijn blij met de hoeveelheid reacties, ook met de minder positieve. Het lééft onder de doelgroep. Het lijkt ons daarom een goed moment om dit gesprek voort te zetten, met alle betrokkenen in het veld. In verbinding en met ruimte voor uiteenlopende visies. Een van die zienswijzen werd door collega Herman Schaeffer, actief als mediator en initiator van o.a. Dé ScheidingsMediator, uiteengezet in reactie op onze LinkedIn post:
De gezinsadvocaat 'het nieuwe normaal'? Nog afgezien van het feit dat het begrip 'gezinsadvocaat' een contradictio in terminis is (een advocaat behoort per definitie partijdig te zijn en mag volgens de eigen beroepscode nooit andere belangen dan van die ene partij dienen), bestaat dit ‘nieuwe’ normaal al heel lang in de persoon van de familiemediator; de familiemediator komt sinds jaar en dag op voor beide ouders en de kinderen. Althans hij of zij is gericht op het geheel, op het proces, zonder uitsluiting van welke deelnemer ('partij' zo u wilt) dan ook. Het is bij uitstek de kracht en bevoegdheid van mediation (met onpartijdigheid als norm) om met het systemische geheel te werken, en niet slechts gericht op een losse partij daaruit. Het is bij uitstek de kracht en bevoegdheid van de advocatuur (met partijdigheid als norm) om met een losse partij te werken, waarbij het rechtssysteem bij monde van de rechter de visie op het geheel voor zijn rekening neemt. De onderscheiden kracht en bevoegdheid tussen beide vakgebieden maakt dat advocatuur en mediation voor de recht- en oplossingszoekenden heldere en onderscheiden routes bieden van conflictbeslechting. Deze zaken mengen is voor geen van beide beroepsgroepen goed en voor de ouders en kinderen op zoek naar begeleiding al helemaal niet. Ook is het juist de kracht van het verschil tussen mediation en advocatuur die de samenwerking tussen deze twee vakgebieden zinvol en vruchtbaar maakt. Maar mediation en advocatuur in de figuur van 'de gezinsadvocaat' samen laten vallen, werkt verwarrend, norm vervagend en contraproductief is onze mening. |
We veronderstellen dat iedereen onze motivatie om het gesprek over bovenstaande kwestie aan te gaan onderschrijft. Het gaat ons tenslotte allemaal toch om hetzelfde: het tijdig en adequaat begeleiding bieden aan stellen in scheiding om (dreigende) vechtscheidingen te voorkomen. In het belang van het duurzaam voortgezet ouderschap (wat helaas niet altijd mogelijk blijkt) en ter voorkoming van onnodige beschadiging van kinderen die hier ongewild mee te maken krijgen. Het is daarbij van groot belang dat betrokkenen weten waar ze moeten zijn voor die begeleiding, én dat zij de begeleiding krijgen die bij hun wensen past.
We zien uit naar een brede uitwisseling over dit thema, die wat ons betreft in allerlei vormen zou kunnen plaatsvinden. Het zou mooi zijn als de NMv er voor openstaat een dergelijke uitwisseling te faciliteren*.
Annette Lenderink, Anouk van der Jagt, Esther van Diepen, Lily Dekker en Penny Bloem (allen MfN/ADR-geregistreerde familiemediators)
Zoals in de column van de nieuwsbrief van 17 januari jl. is aangegeven wil de NMv dit graag online faciliteren via het Manifest, stappen in conflictbemiddeling. U kunt reageren naar: info@stappeninconflictbemiddeling.nl. |